Texte d'étude : Eschyle, "Les Suppliantes", incipit
ΒΑΣΙΛΕΥΣ (vers 234-245)
Ποδαπὸν ὅμιλον τόνδ´ ἀνελληνόστολον
πέπλοισι βαρβάροισι κἀμπυκώμασι
χλίοντα προσφωνοῦμεν; οὐ γὰρ Ἀργολὶς
ἐσθὴς γυναικῶν οὐδ´ ἀφ´ Ἑλλάδος τόπων.
Ὅπως δὲ χώραν οὔτε κηρύκων ὕπο,
ἀπρόξενοί τε, νόσφιν ἡγητῶν, μολεῖν
ἔτλητ´ ἀτρέστως, τοῦτο θαυμαστὸν πέλει.
Κλάδοι γε μὲν δὴ κατὰ νόμους ἀφικτόρων
κεῖνται παρ´ ὑμῶν πρὸς θεοῖς ἀγωνίοις·
μόνον τόδ´ Ἑλλὰς χθὼν συνοίσεται στόχῳ.
Καὶ τἄλλα πόλλ´ ἐπεικάσαι δίκαιον ἦν,
εἰ μὴ παρόντι φθόγγος ἦν ὁ σημανῶν.
ΧΟΡΟΣ (vers 246-248)
Εἴρηκας ἀμφὶ κόσμον ἀψευδῆ λόγον.
Ἐγὼ δὲ πρὸς σὲ πότερον ὡς ἔτην λέγω,
ἢ τηρὸν ἱεροῦ ῥάβδου, ἢ πόλεως ἀγόν ;
ΒΑΣΙΛΕΥΣ (vers 249-276)
Πρὸς ταῦτ´ ἀμείβου καὶ λέγ´ εὐθαρσὴς ἐμοί.
Τοῦ γηγενοῦς γάρ εἰμ´ ἐγὼ Παλαίχθονος
ἶνις Πελασγός, τῆσδε γῆς ἀρχηγέτης.
Ἐμοῦ δ´ ἄνακτος εὐλόγως ἐπώνυμον
γένος Πελασγῶν τήνδε καρποῦται χθόνα,
καὶ πᾶσαν αἶαν, ἧς δί´ ἁγνὸς ἔρχεται
Στρυμών, τὸ πρὸς δύνοντος ἡλίου, κρατῶ.
Ὁρίζομαι δὲ τήν τε Περραιβῶν χθόνα,
Πίνδου τε τἀπέκεινα, Παιόνων πέλας,
ὄρη τε Δωδωναῖα· συντέμνει δ´ ὅρος
ὑγρᾶς θαλάσσης· τῶνδε τἀπὶ τάδε κρατῶ.
Αὐτῆς δὲ χώρας Ἀπίας πέδον τόδε
πάλαι κέκληται φωτὸς ἰατροῦ χάριν.
Ἆπις γὰρ ἐλθὼν ἐκ πέρας Ναυπακτίας
ἰατρόμαντις παῖς Ἀπόλλωνος χθόνα
τήνδ´ ἐκκαθαίρει κνωδάλων βροτοφθόρων,
τὰ δὴ παλαιῶν αἱμάτων μιάσμασι
χρανθεῖς´ ἀνῆκε γαῖα μηνεῖται ἄκη
δρακονθόμιλον δυσμενῆ ξυνοικίαν.
Τούτων ἄκη τομαῖα καὶ λυτήρια
πράξας ἀμέμπτως Ἆπις Ἀργείᾳ χθονὶ
μνήμην ποτ´ ἀντίμισθον ηὕρετ´ ἐν λιταῖς.
Ἔχουσα δ´ ἤδη τἀπ´ ἐμοῦ τεκμήρια
γένος τ´ ἂν ἐξεύχοιο καὶ λέγοις πρόσω.
Μακράν γε μὲν δὴ ῥῆσιν οὐ στέργει πόλις.
ΧΟΡΟΣ (vers 274-276)
Βραχὺς τορός θ´ ὁ μῦθος· Ἀργεῖαι γένος
ἐξευχόμεσθα, σπέρματ´ εὐτέκνου βοός·
καὶ ταῦτ´ ἀληθῆ πάντα προσφύσω λόγῳ.