Étape 1 : Lecture intégrale du troisième paragraphe
[7,225] Ξέρξεώ τε δὴ δύο ἀδελφεοὶ ἐνθαῦτα πίπτουσι μαχόμενοι, καὶ ὑπὲρ τοῦ νεκροῦ τοῦ Λεωνίδεω Περσέων τε καὶ Λακεδαιμονίων ὠθισμὸς ἐγίνετο πολλός, ἐς ὃ τοῦτόν τε ἀρετῇ οἱ Ἕλληνες ὑπεξείρυσαν καὶ ἐτρέψαντο τοὺς ἐναντίους τετράκις. Τοῦτο δὲ συνεστήκεε μέχρι οὗ οἱ σὺν Ἐπιάλτῃ παρεγένοντο. (2) Ὡς δὲ τούτους ἥκειν ἐπύθοντο οἱ Ἕλληνες, ἐνθεῦτεν ἤδη ἑτεροιοῦτο τὸ νεῖκος· ἔς τε γὰρ τὸ στεινὸν τῆς ὁδοῦ ἀνεχώρεον ὀπίσω, καὶ παραμειψάμενοι τὸ τεῖχος ἐλθόντες ἵζοντο ἐπὶ τὸν κολωνὸν πάντες ἁλέες οἱ ἄλλοι πλὴν Θηβαίων. [Ὁ δὲ κολωνὸς ἐστὶ ἐν τῇ ἐσόδῳ, ὅκου νῦν ὁ λίθινος λέων ἕστηκε ἐπὶ Λεωνίδῃ]. (3) Ἐν τούτῳ σφέας τῷ χώρῳ ἀλεξομένους μαχαίρῃσι, τοῖσι αὐτῶν ἐτύγχανον ἔτι περιεοῦσαι, καὶ χερσὶ καὶ στόμασι κατέχωσαν οἱ βάρβαροι βάλλοντες, οἳ μὲν ἐξ ἐναντίης ἐπισπόμενοι καὶ τὸ ἔρυμα τοῦ τείχεος συγχώσαντες, οἳ δὲ περιελθόντες πάντοθεν περισταδόν.
La première phrase reprend un verbe utilisé dans le second : πίπτουσι, et semble un « sommaire » qui sert de transition avec ce qui précède ;
s'ensuit une série de verbes à l'imparfait : ἐγίνετο, ὑπεξείρυσαν, ἐτρέψαντο ;
puis une phrase qui sert à nouveau de transition, avec une première notation temporelle : μέχρι οὗ, jusqu'à ce que, indiquant un tournant dans le récit ;
on retrouve alors les indications temporelles (ὡς... ἐπύθοντο, ἐνθεῦτεν ἤδη) et surtout locales (ἐς τὸ στεινὸν τῆς ὁδοῦ, ὀπίσω, ἐπὶ τὸν κολωνὸν, ἐν τῇ ἐσόδῳ, ἐν τούτῳ τῷ χώρῳ, ἐξ ἐναντίης, πάντοθεν...) : la bataille a repris après une parenthèse. L'action occupe désormais toute la place : aucune trace du narrateur, à l'exception d'une brève notation au présent descriptif : ὁ δὲ κολωνὸς ἐστὶ ἐν τῇ ἐσόδῳ, ὅκου νῦν ὁ λίθινος λέων ἕστηκε ἐπὶ Λεωνίδῃ : « la colline est dans l'entrée, là où aujourd'hui se dresse le lion de pierre en l'honneur de Léonidas ».