Le verbe ἵστημι au futur, à l'aoriste et au parfait
Voix active
Le verbe ἵστημι a deux aoristes actifs :
L'un, en -σα, a un sens transitif : "placer, poser, instituer" ;
L'autre, athématique, a un sens intransitif : "se tenir debout, se dresser, demeurer".
Aux autres temps, le contexte permet de trancher entre les deux sens.
futur | aoriste sigmatique | aoriste athématique | parfait | |
|---|---|---|---|---|
Indicatif | στήσω στήσεις στήσει στήσομεν στήσετε στήσουσι(ν) | ἔστησα ἔστησας ἔστησε(ν) ἐστήσαμεν ἐστήσατε ἔστησαν | ἔστην ἔστης ἔστη ἔστημεν ἔστητε ἔστησαν | ἕστηκα ἕστηκας ἕστηκε ἐστήκαμεν ἐστήκατε ἐστήκασι(ν) |
impératif | --- | στῆσον στησάτω στήσατε στησάντων | στῆθι στήτω στῆτε στήντων | ἐστηκὼς ἴσθι ἐστηκὼς ἔστω ἐστηκότες ἔστε ἐστηκότες ὄντων |
subjonctif | --- | στήσω στήσῃς στήσῃ στήσωμεν στήσητε στήσωσι(ν) | στῶ στῇς στῇ στῶμεν στῆτε στήσωσι(ν) | ἐστήκω ἐστήκῃς ἐστήκῃ ἐστήκωμεν ἐστήκητε ἐστήκωσι(ν) |
optatif | στήσοιμι στήσοις στήσοι στήσοιμεν στήσοιτε στήσοιεν | στήσαιμι στήσαις (-σειας) στήσαι (-σειε) στήσαιμεν στήσαιτε στήσαιεν (σειαν) | σταίην σταίης σταίη σταῖμεν σταῖτε σταῖεν | ἐστήκοιμι ἐστήκοις ἐστήκοι ἐστήκοιμεν ἐστήκοιτε ἐστήκοισι(ν) |
infinitif | στήσειν | στῆσαι | στῆναι | ἐστηκέναι |
participe | στήσων, στήσουσα, στῆσον | στήσας, -σασα, -σαν | στάς, στᾶσα, στάν | ἐστηκώς. -κυῖα, -κός |
Voix moyenne et passive
futur moyen | Futur passif | aoriste moyen | aoriste passif | parfait médio-passif | |
|---|---|---|---|---|---|
Indicatif | στήσομαι στήσει στήσεται στησόμεθα στήσεσθε στήσονται | σταθήσομαι1 σταθήσει σταθήσεται σταθησόμεθα σταθήσεσθε σταθήσονται | ἐστησάμην ἔστήσω ἐστήσατο ἐστησάμεθα ἐστήσασθε ἐστήσαντο | ἐστάθην έστάθης ἐστάθη ἐστάθημεν ἐστάθητε ἐστάθησαν | ἕσταμαι ἕστασαι ἕσταται ἐστάμεθα ἕστασθε ἕστανται |
impératif | --- | --- | στῆσαι στησάσθω στήσασθε στησάσθων | στάθητι σταθήτω στάθητε σταθήντων | inusité |
subjonctif | --- | --- | στήσωμαι στήσῃ στήσηται στησώμεθα στήσησθε στήσωνται | σταθῶ σταθῇς σταθῇ σταθῶμεν σταθῆτε σταθῶσι(ν) | ἐσταμένος ὦ ἐσταμένος, ᾖς ἐσταμένος, ᾖ ἐσταμένοι ὦμεν ἐσταμένοι ἦτε ἐσταμένοι ὦσιν |
optatif | στησοίμην στήσοιο στήσοιτο στησοίμεθα στήσοισθε στήσοιντο | σταθησοίμην1 σταθήσοιο σταθήσοιτο σταθησοίμεθα σταθήσοισθε σταθήσοιντο | στησαίμην στησαῖο στησαῖτο στησαίμεθα στησαῖσθε στησαῖντο | σταθείην σταθείης σταθείη σταθεῖμεν σταθεῖτε σταθεῖεν | ἐσταμένος εἴην ἐσταμένος εἴης ἐσταμένος εἴη ἐσταμένοι εἶμεν ἐσταμένοι εἶτε ἐσταμένοι εἶεν |
infinitif | στήσεσθαι | σταθήσεσθαι | στήσασθαι | σταθῆναι | ἕστασθαι |
participe | στησόμενος, -η, -ον | σταθησόμενος, -η, -ον | στησάμενος, -η, -ον | σταθείς, -θεῖσα, -θέν | ἐσταμένος, -η, -ον |
Νotes :
Le futur passif σταθήσομαι provient du radical à voyelle brève στα- auquel on a ajouté le suffixe de passif -θη-.
Le parfait (assez eu utilisé) se forme au moyen d'un redoublement : *σε-στα- ; le sigma initial a disparu, remplacé par une aspiration