Étape 2 : L'adresse d'Œdipe (v. 1-13), préambule
Préambule
Ὦ τέκνα, Κάδμου τοῦ πάλαι νέα τροφή,[1]
τίνας ποθ´ ἕδρας τάσδε[2] μοι[3] θοάζετε
ἱκτηρίοις κλάδοισιν[4] ἐξεστεμμένοι[5] ;
Πόλις[6] δ´ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει,
ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων·
ἁγὼ[6] δικαιῶν[5] μὴ παρ´ ἀγγέλων, τέκνα[1],
ἄλλων ἀκούειν αὐτὸς[5] ὧδ´ ἐλήλυθα,
ὁ[6] πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος[6].
Ἀλλ´, ὦ γεραιέ[1], φράζ´, ἐπεὶ πρέπων[5] ἔφυς
πρὸ τῶνδε φωνεῖν· τίνι τρόπῳ καθέστατε,
δείσαντες[5] ἢ στέρξαντες[5] ; ὡς θέλοντος ἂν[7]
ἐμοῦ[7] προσαρκεῖν πᾶν· δυσάλγητος[5] γὰρ ἂν
Cette réplique est constituée de deux phrases, adressées chacune aux deux interlocuteurs déjà mentionnés : "mes enfants" (l'adresse au peuple )d'abord, puis "vieillard" (l'adresse au prêtre). Analysons séparément ces deux phrases.